GÜLE GÜLE ÖĞRETMENİM

Sene 1993 , öğretmenliğimin ilk senesi ...

 

  Okulun en hayta ve en sevimli  öğrencilerinin olduğu 7-B  sınıfının öğretmenliğini bana verdiler.

 

  Acemiliğimin duayen zamanlarında beni sık sık ağlatmayı başaran, bırakıp gitmeye karar verdiğimde sınıf olarak Harbiye Dolmuş Duraklarında nöbet tutup gitmemem için her türlü Şarlo Afacanlıklarını yapan güzel sınıfım..

 

Meslek hayatımda ilklerim ..

 

İlkelerimin temelini attığım ilklerim..

 

Arka sıradakiler..

 

Ailelerinin ihmal ettikleri, okulun olmazsa da olurları..

 

Pedagojik formasyonu teorik almadan iliklerime kadar fiilen yaşadığım  Mahmut Şevket Paşa Ortaokulum..

 

İşte benim tanımaktan öğretmenleri olmaktan onur duyduğum 45 çocuk..

 

Şu anda yaşları 42- 45 yaş aralığında şimdi anne olan  baba olan benim ilk öğrencilerim..

 

Benim öğretmen olmamı sağlayan, gizil güçleri olan yumurcak kitlesi..

 

 

İşte bu sınıf öğretmeni olduğum sınıfın öğrencileri çok sevdikleri Hülya öğretmen- yani benim Yaramaz Şanver'in ablası- Rize’ye tayin olunca, benim şair yanımı bildikleri için ;

 

– "Öğretmenim O’nun için bir şiir yazar mısınız?” dediler ..

 

Yıl 1994..

 

Okul Şişli Feriköy Mahmut Şevket Paşa Ortaokulu …

 

Hülya öğretmen için yazdığımız o şiirden daha sonra nice tiyatro oyunları çıktı.

 

Hatta tiyatronun başrolünde oynayan öğrencim Nejat Kap rolü gereği o kadar çok, " Ben bir öğretmenim."  dedi ki şu anda öğretmenlik yapıyor ve mesleğini de çok güzel yapıyor.

 

Şiire geçmeden ;

 

Güle güle, tüm sevilen öğretmenler…

 

Güle güle, gönüllerde olumlu iz bırakanlar,

 

Güle güle, çocuğun beyninden önce kalbine girenler,

 

 

GÜLE GÜLE ÖĞRETMENİM;

 

Güle güle öğretmenim,

Sizi görünceye kadar,

Hiç aklıma gelmemişti doğrusu,

Bir gün bizi terk ederseniz,

Biz de sizinle gelebilir miyiz sorusu.

 

Cevap vermediniz,

Gözleriniz dolu dolu,

Demek gidiyorsunuz

Demek söylenti doğru.

 

Güle güle öğretmenim.

Ağlayarak uğurlasak da sizi,

Biliyoruz ki unutmazsınız bizi,

Biliyoruz,

Şefkatinizi hapsetmeye,

Hakkımız yok,

Ve o yüce sevginizi.

 

Ama öğretmenim,

Canım öğretmenim,

İçten söyleyemiyorum bunları,

Ayrılığınız, vedanız,

Hayır hayır yapmayınız.

 

Güle güle öğretmenim,

Çoğu zaman gözünüzde,

Taşmaya hazır gözyaşınız

Olduk biliyoruz.

Biz biz ağlamıyoruz,

Bunu böyle biliniz,

Lütfen siliniz,

Siliniz gözyaşlarınızı.

 

Alıştık gülmenize,

Billur sesinize

Dersteki ahenginize

Ama kötü bir haber

Veriliyor bize,

Gidiyorsunuz,

Gidiyorsunuz.

 

Güle güle öğretmenim,

Size vaat edeceğimiz

En büyük hediye

Duyarsınız bir gün,

Benim çocuklarım,

Adam olmuş diye,

İşte, daha büyüğü yok ki!

 

Söyleyeceğim şeyler

O kadar çok ki

Ve söyleyemediklerim,

Lütfen beni affedin,

Hıçkırıkla düğümlenmişken sözlerim,

Seviyorum deyin,

Çocuklar sizleri çok seviyorum ,

Çok seviyorum deyin,

 

Ben seni seviyorum ÖĞRETMENİM,

Biz sizi seviyoruz..

 

Huzurunuzda,

Saygı, sevgi, göz yaşıyla karışık,

 

Güle güle diyoruz,

Güle güle öğretmenim..

 

 

 

*Yıl 1994!

Mahmut Şevket Paşa İlköğretim Okulum ve sınıfım 7/B’ye ithaf edilmiştir.